Οι τοίχοι του μνημείου ήταν καλυμμένοι με χωμάτινες επικαθήσεις και οι λιθόπλινθοι σχεδόν στο σύνολό τους παρουσίαζαν μεγάλες φθορές όπως ρηγματώσεις, αποφλοιώσεις, απολεπίσεις ενώ πολλοί από αυτούς, κυρίως αυτοί που ήταν τοποθετημένοι στη γένεση της καμάρας του προθαλάμου και θαλάμου, είχαν θρυμματισθεί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια υλικού σε βάθος 0,20μ.(μέσος όρος) από την όψη τους λόγω του αποχωρισμού και της πτώσης των θραυσμάτων. Το μεγαλύτερο μέρος των βλαβών και αστοχιών των λιθοπλίνθων προκλήθηκε από τα φορτία των γαιών κατά την αρχαιότητα, και από την έκθεση του μνημείου στις περιβαλλοντικές συνθήκες (παρουσία υγρασίας, παγετός).

Η κατάσταση διατήρησης των τοιχογραφιών ήταν πολύ κακή. Οι εργασίες περιλάμβαναν τον καθαρισμό, τη στερέωση των χρωματισμένων επιφανειών και το στεφάνωμα με συμβατό κονίαμα, τη στερέωση των αποκολλημένων κονιαμάτων στο υπόστρωμα (τοίχο) με τη χρήση ενέματος από συμβατά υλικά.